Onze tool waarmee u uw toestemming voor ons gebruik van cookies kunt beheren, is tijdelijk offline. Daardoor kunnen sommige functies waarvoor uw toestemming voor het gebruik van cookies nodig is, mogelijk ontbreken.
HERITAGE.
EEN SHOW VAN BIG LOVE OP DE INTERNATIONAL MINI MEETING (IMM) 2024.
Elke Mini op de International MINI Meeting (IMM) is een feest: of het nu gaat om de klassiekers, gecertificeerde racers, de meest bizarre of fraaie exemplaren. En echt, wat kunnen die Mini-enthousiastelingen feesten! De IMM is al sinds de start in 1978 in Duitsland hét festijn waar Mini-rijders van heinde en verre op afkomen om de coolste modellen van Mini te zien, met elkaar in contact te komen en met volle teugen te genieten van BIG LOVE.
Voor het eerst sinds veertien jaar geleden vond de IMM weer op Duitse bodem plaats, met een ongekend groot enthousiasme bij alle deelnemers. Zelfs wat lichte regen (en veel modder) mocht de pret niet drukken. Gewapend met regenkleding en een brede glimlach was eenieder klaar om de zeldzaamste Mini’s te ontdekken. Een aantal daarvan zetten we hier in de schijnwerpers: wij presenteren de fraaiste Mini’s van dit seizoen.
Tilen’s Rover Mini uit 1985 is een bron van onuitputtelijk plezier voor zijn hele gezin. Met elkaar gaan ze hiermee maar wat graag naar MINI-evenementen. Tilen had geen kennis van de techniek toen hij hem kocht en kreeg destijds meteen een flinke maar welkome uitdaging voor de kiezen.
Als gevolg van een behoorlijk ingrijpende reparatie vlak voor een trip naar de IMM in Servië besloot Tilen om te beginnen aan een lange maar lonende restauratie. Hij heeft eigenhandig de hele auto uit elkaar gehaald en weer opgebouwd. Tilen slaagde er zelfs in om op maat gemaakte interieurdelen uit het Verenigd Koninkrijk te bemachtigen! Dus hoewel de start moeizaam ging, is de schattige gele auto met contrasterend wit dak een bewijs van Tilen’s BIG LOVE voor Mini.
Ze zeggen wel eens dat je auto je persoonlijkheid weerspiegelt. Toen Máté in 2008 deze SPI Mini Cosmopolitan Edition uit 1993 kocht, was hij allerminst gelukkig met de originele kleur.
Vastberaden om zich de auto eigen te maken, bedacht Máté de Sticker Bomb-stijl – en wat een explosie van kleuren en zeldzaamheid is het! De ene kant van de Mini is versierd met stickers van oude industriële banden, terwijl de andere kant is beplakt met advertenties die zijn gefotografeerd in Boedapest (slechts een van de tussenstops tijdens hun grote avonturentocht door Europa). Bovendien is het dashboard door Máté zelf gemaakt. Dat heeft hij ontworpen en geproduceerd voor zijn afstudeerscriptie. Echt waar!
Mocht je twijfelen waarom de Mini Van uit 1981 van Mick de titel ‘Most Unique Car’ won bij de Hongaarse IMM, dan hoef je er alleen maar even in te kijken.
Oorspronkelijk stond hij te koop voor 100 Britse pond, maar Mick kocht deze bestelwagen voor 60 pond plus wat kluswerk: drie kapotte ruiten vervangen in de Mini Metro van de verkoper. Er was echter één probleempje: de oorspronkelijke eigenaar had de Mini omgebouwd naar links stuur toen hij naar Jersey verhuisde. Bij het terugwisselen besloot Mick om het extra stuurwiel als speelobject voor zijn kleindochter te laten zitten. Die beslissing heeft voor veel plezier gezorgd; stel je maar eens de reactie van andere automobilisten voor als zijn vrouw een dutje doet op de passagiersstoel!
Maar de kers op de taart was het ‘Spray the Mini’-fonds dat de vrouw van Mick oprichtte voor zijn 50ste verjaardag, om daarmee de Mini Van weer in de originele kleur te kunnen laten spuiten. Je zult het wel met ons eens zijn dat het resultaat er mag zijn.
Deze Austin 1000 uit 1979 was een cadeau voor zijn 18e verjaardag van zijn ouders. 33 jaar later is Kermit – Rob vernoemde hem naar de beroemde kikker – een blikvanger met 13-inch wielen en een bescheiden luchtinlaat in de motorkap.Ooit was het een volledig standaard Mini in de kleur Java Green. In de Kermit-uitdossing heeft hij de kolommen gehaald in Fast Car Magazine en is hij bovendien een lokale beroemdheid. In de woonplaats van Rob herkennen mensen de Mini eerder dan Rob zelf. Minstens zo indrukwekkend is zijn reis naar de poolcirkel. Na de deelname aan de IMM in Finland reed Rob met Kermit helemaal naar het noorden naar de Beringzee; hét bewijs dat deze Mini er niet alleen maar voor de show is.
Peggy is al verknocht aan MINI sinds ze haar ogen liet vallen op twee Mini’s die ze passeerde tijdens een van haar rijlessen. Eenmaal met het rijbewijs op zak kocht Peggy een van de twee en daarvan heeft ze nooit spijt gehad. Sterker nog, rijden in een MINI is nu haar tweede natuur. Ze vond namelijk in 2011 Döpke, een 1000 HLE Mini Cooper gebouwd in 1983.Peggy en Döpke hebben samen 27 IMM’s bezocht en daarnaast nog talloze andere shows in Europa. Ze kregen zelfs aandacht in de Britse pers en op televisie. Afgezien van wat reparaties zo hier en daar, rijdt Döpke soepel door en doorstaat zij de tand des tijds. Peggy verzekert ons dat ze morgen zo naar Turkije kan rijden, zonder enig probleem. Peggy richtte haar eigen Mini Club op voor gelijkgestemde enthousiaste vrouwen, die zij tot op de dag van vandaag bestuurt. Inderdaad het ultieme Girl Power duo!
Peter droomde ervan om zijn eigen versie te maken van de iconische Mini 1275 GT Longman, na een bezoek aan de werkplaats van Richard Longman in 1984. De droom werd werkelijkheid met behulp van het Patrick Motorsport Museum in Birmingham en direct contact met Richard Longman.
Peter’s Mini is de eerste met het uiterlijk van de originele race-versie, met enkel wat modificaties voor het rijden op het Europese continent. Zelfs de Corbo-stoelen zijn replica’s (weliswaar met een unieke bekleding). Het meest maken nog de velgen indruk. Dit zijn GKN-exemplaren die zijn gemaakt voor de Mini Challenge in de jaren 70. Een zeldzame en kostbare vondst uit Manchester, waarmee slechts drie GT’s hebben gereden in de wereldwijde sportcompetitie. Het zal geen verrassing zijn dat de race replica de trotse winnaar is van vele nationale prijzen. Petje af, Peter!
Als iemand ooit zou twijfelen aan Nick’s Big Love voor MINI, zou zijn verzameling van 12 auto's die twijfel snel wegnemen. Al ruim voordat hij zijn rijexamen haalde, stopte Nick altijd om Mini’s te bewonderen, al gefascineerd door deze ‘kleine, maar intrigerende’ auto's.
Dit model uit 1981, toepasselijk "The Grey One" genoemd, was Nick’s eerste Mini en die koestert hij. Met de Mini heeft Nick ook een paar prijzen gewonnen door de jaren heen, zoals die in de ‘water race’, waarin hij het complete veld op achterstand zette terwijl er een kopje water op het dak balanceerde. Vandaag de dag, met de originele ATS-velgen, een zeldzame optie van Belgische dealers destijds, is The Grey One een bewijs van Nicks nauwgezette zorg en passie.
Peter’s Mini is de eerste met het uiterlijk van de originele race-versie, met enkel wat modificaties voor het rijden op het Europese continent. Zelfs de Corbo-stoelen zijn replica’s (weliswaar met een unieke bekleding). Het meest maken nog de velgen indruk. Dit zijn GKN-exemplaren die zijn gemaakt voor de Mini Challenge in de jaren 70. Een zeldzame en kostbare vondst uit Manchester, waarmee slechts drie GT’s hebben gereden in de wereldwijde sportcompetitie. Het zal geen verrassing zijn dat de race replica de trotse winnaar is van vele nationale prijzen. Petje af, Peter!
Deze in de kleur Almond Green uitgevoerde 35th Anniversary Special Edition Mini uit 1996 is Tino’s trots. Dus na een lange onderbreking door de dagelijkse plichten voor werk en familie, kunnen Tino en zijn vrouw hun blijdschap niet verhullen over het feit dat ze weer bij de IMM kunnen zijn met hun geliefde Mini.
Tino is verknocht geraakt aan het eigenzinnige karakter en het rijplezier dat het rijden in een klassieke Mini biedt, helemaal sinds de restauratie van zijn eigen Mini in volle glorie. Nu, met zo veel herinneringen en IMM’s achter de rug, hoopt Tino dat zijn dochter eens deze bewierookte auto erft. Ze moet nog even geduld hebben. Tino is nog niet uitgekeken op deze parel.
Marvin’s Mini uit 1976 is allesbehalve doorsnee, het is een uniek exemplaar, liefdevol gerestaureerd en gepersonaliseerd in de afgelopen vijf jaar. Toen Marvin de advertentie zag van deze auto, wist hij direct dat hij de Mini van zijn dromen had gevonden. Dus hij kocht hem destijds, vastberaden om in de voetsporen van zijn vader te treden, van wie hij zijn liefde voor MINI heeft meegekregen.
‘Kurvenmeister’ noemt Marvin zijn Cherry Red pareltje. Het is meer een vriend dan een auto en het resultaat van een gezamenlijke inspanning van vader en zoon – en daarmee een prachtige herinnering aan de liefdevolle handen die hem hebben gerestaureerd.
Tot de prijswinnaars van Thim behoren een volledig originele Morris Mini 850 uit 1972 en ‘Snow White’, een Limited Edition Flame Red Austin Mini uit 1990. Flame Red is hij niet meer. Snow White is het resultaat van Thim’s mechanische vaardigheden en de technische handboeken van Haynes, die bijzonder van pas kwamen sinds Thim als zestienjarige al geïnteresseerd raakte in Mini modellen.
De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat verveling op een zaterdagavond leidde tot de opmerkelijke transformatie van deze eens roestige Snow White. Thim ontmantelde de voorzijde en plaatste een nieuwe neus van polyester glasvezel, waarbij de motorkap is bevestigd met scharnieren van de bagageklep van een BMW E36. Een constructie die deze RGM body kit van de jaren ’90 echt uniek maakt. Geniaal!
De Lamm Mini Cabrio van Annabelle is een van de 75 exemplaren die voor een ‘promorit’ van de Mini cabriolet zijn uitgebracht door de Duitse Rover dealer LAMM Autohaus. Om het nog unieker te maken was deze te bestellen in Black Chrome, in plaats van het standaard Cherry Red.
Het experiment van de dealer pakte succesvol uit. Veel mensen raakten verliefd op deze open Mini. Net zoals Annabelle, die als achttienjarige voor het eerst deze Sputnik onder ogen kreeg en als haar eerste auto aanschafte. Sindsdien heeft Sputnik van alles meegemaakt. Van een trip naar België voor de voorgaande Mini Meeting tot de eervolle rol als Annabelle’s trouwauto. Het lijkt erop dat je voor altijd een thuis hebt gevonden, Sputnik!
De sterke band van Kenrick met zijn Mini Pickup uit 1977 valt niet te ontkennen. Die begon op de IMM in Bristol in 2019, waar Kenrick en zijn vader, die al heel zijn leven enthousiast is over Mini, de Pickup ontdekten in een niet al te beste staat. Samen zijn ze acht weken bezig geweest met de restauratie, waarna het Kenrick’s dagelijkse auto werd.
Ondanks de mysterie rond de oorsprong zijn de Britse wortels van de auto duidelijk zichtbaar aan de manier waarop de ruitenwissers zijn bevestigd. Tegenwoordig voelt Kenrick's Mini Pickup zich meer thuis in Nederland en wordt hij liefdevol de "bezemwagen" genoemd. Maar toen hem werd gevraagd of hij ooit afscheid zou nemen van de Pickup, antwoordde Kenrick: "Als ik kom te overlijden, wil ik mijn kist achterin hebben, dat de auto heel snel achteruit rijdt, even de handrem aantrekt en dan de kist lanceert."
We zien dat als een duidelijke ‘nee’!
PUNTENTELLING BESTE MINI MODELLEN.
